Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris pócima. Mostrar tots els missatges
Es mostren els missatges amb l'etiqueta de comentaris pócima. Mostrar tots els missatges

dimecres, 5 de novembre del 2014

Noves aventures de la Kidi i la Kira/ Nuevas aventuras de Kidi y Kira

L'APRENENT DE BRUIXOT
La Kira escrivia alguna de les les seves històries mentre jo teixia una bufanda quan vam sentir un soroll estrepitós que venia d'una casa que teníem just a sota. Vam aterrar de seguida i en un tres i no res trucàvem a la seva porta.
Ens va obrir un jove amb la cara i el vestit bruts de fum i una mica despentinat.
-Hola som la Kidi i la Kira, passàvem per aquí i hem sentit un soroll molt fort que venia de casa teva. Semblava una explosió. Que estàs bé?-
-Si, si no ha estat res... passeu, passeu, sigueu benvingudes.-
-Com et dius?- preguntà la Kira.
-Em dic Eric. Estic preparant-me pels exàmens de l'acadèmia de bruixeria i hi ha un conjur que em costa una mica. Sento haver-vos espantat, d'on veniu?-
-Fa molt temps que anem amunt i avall buscant històries fantàstiques per escriure un llibre i jocs nous i divertits.-
-Que bé! Potser ens podrem ajudar mútuament! Sé un joc molt divertit però necessitem ser més. Si una de vosaltres o les dues m'ho permeteu prepararé un conjur on sortiran diferents dobles de cada una i aleshores com que serem més us puc explicar com és el joc i jugar una estona. Què us sembla?-
-Vols dir que faràs aparèixer més “Kidis” i més “Kiras” per poder jugar?-
-Si- contestà l'Eric.
-Però això no és perillós?- vaig preguntar.
-No patiu, aquest conjur el domino força...-
La Kira i jo, no les teniem totes, però finalment vam accedir. El jove aprenent es va posar a preparar l'encanteri anant amunt i avall de la sala. Afegia diferents productes i aliments a una gran olla amb aigua que no parava de bullir. Quan va haver acabat, va agafar un cullerot i ens en va servir un plat a cada una.
-Preneu-vos-ho tot eh, que sinó no funciona.- Finalitzà l'Eric, orgullós d'haver fet una bon feina.
Li vam fer cas i en pocs segons, van aparèixer tres “Kidis” i tres “Kiras” més. Eren exactament iguals que nosaltres amb una petita diferència: el color dels seus ulls era el violeta.
-Bé doncs, ja podem començar a jugar, no us sembla? El joc es diu “El sabatot” . Ens posarem en una rotllana cantant una cançó mentre un va voltant amb una sabata i la posa darrere d'un de nosaltres. I quan diem, qui s'ha pixat al llit? El que té la sabata al darrere s'aixeca i persegueix al qui li ha posat. Si no l'atrapa, ell dona la volta a la rotllana.-
El joc era molt divertit i vam passar una bona estona.
-Eric, ens ho hem passat molt bé però ara hauríem d'anar marxant que es fa fosc i no m'agrada gaires viatjar de nit.- li vaig dir jo i les meves tres dobles.
De sobte es va posar molt nerviós, anant amunt i avall, mirant llibres i remenant papers.
-Què et passa?- preguntà la Kira i les seves dobles.
-Que no recordo on he posat el paper on hi havia anotat com desfer l'encanteri i si no el desfaig les vostres dobles us acompanyaran per sempre més.-
El vam ajudar a buscar-lo per tot arreu i finalment el vam trobar a sota del peu d'una de les dobles de la Kira, que l'intentava amagar per no desaparèixer. Ens va costar una mica treure-li però finalment ho van aconseguir. El jove aprenent de bruixot va preparà la poció màgica i tot va tornar a la normalitat.
-Moltes gràcies Eric que tinguis molta sort amb els exàmens. Ja veuràs com seràs un bon bruixot.- Vam dir acomiadant-nos.
I així va ser com vam conèixer un aprenent de bruixot que semblava una mica desendreçat però amb un gran cor, que ens va ensenyar un joc molt divertit i ens va donar una nova aventura que explicar.
 
EL APRENDIZ DE BRUJO
Kira escribía alguna de sus historias mientras yo tejía una bufanda cuando oímos un ruido estrepitoso que venía de una casa que teníamos justo debajo. Aterrizamos en seguida y en un santiamén llamábamos a su puerta.
Nos abrió un joven con la cara y el traje sucios de humo y un poco despeinado.
-Hola somos Kidi y Kira, pasábamos por aquí y hemos oído un ruido muy fuerte que venía de tu casa. Parecía una explosión. ¿Estás bien? -
-Si, si no ha sido nada ... pasad, pasad, bienvenidas seais.-
-¿Cómo te llamas? - Preguntó Kira.
-Me llamo Eric. Estoy preparándome para los exámenes de la academia de brujería y hay un conjuro que me cuesta un poco. Siento haberos asustado. ¿De donde venís? -
-Hace mucho tiempo que vamos por todas partes buscando historias fantásticas para escribir un libro y juegos nuevos y divertidos.-
-¡Que Bien! ¡Quizás nos podremos ayudar mutuamente! Sé un juego muy divertido pero necesitamos ser más. Si una de vosotras o las dos me lo permitís prepararé un conjuro donde saldrán diferentes dobles de cada una y entonces como seremos más os puedo explicar cómo es el juego y jugar un rato. ¿Qué os parece? -
-¿Quieres decir que van a aparecer más "Kidis" y más "Kiras" para poder jugar? -
-Si- Contestó Eric.
-¿Pero eso no es peligroso? - Pregunté.
-No sufráis, este conjuro lo domino bastante ...-
Kira y yo, no las teníamos todas, pero finalmente accedimos. El joven aprendiz se puso a preparar el hechizo yendo de arriba y abajo de la sala. Añadía diferentes productos y alimentos a una gran olla con agua que no paraba de hervir. Cuando hubo terminado, cogió un cucharón y nos sirvió un plato a cada una.
-Tomadlo todo ¿eh? que sino no funciona.- Finalizó Eric, orgulloso de haber hecho una buen trabajo.
Le hicimos caso y en pocos segundos, aparecieron tres "Kidis" y tres "Kiras" más. Eran exactamente iguales que nosotras con una pequeña diferencia: el color de sus ojos era el violeta.
-Bueno pues, ya podemos empezar a jugar, ¿no os parece? El juego se llama "El zapatón". Nos pondremos en un círculo cantando una canción mientras uno va alrededor con un zapato y lo pone detrás de uno de nosotros. Y cuando decimos, ¿quien se ha meado en la cama? El que tiene el zapato detrás se levanta y persigue al que se lo ha puesto. Si no lo atrapa, él da la vuelta al círculo-
El juego era muy divertido y pasamos un buen rato.
-Eric, nos lo hemos pasado muy bien pero ahora deberíamos irnos está oscureciendo y no me gusta mucho viajar de noche.- le dije yo y mis tres dobles.
De repente se puso muy nervioso, yendo arriba y abajo, mirando libros y removiendo papeles.
-¿Qué te pasa? - Preguntó Kira y sus dobles.
-Que no recuerdo dónde he puesto el papel donde había anotado como deshacer el hechizo y si no lo deshago vuestras dobles os acompañarán para siempre.-
Le ayudamos a buscarlo por todas partes y finalmente lo encontramos debajo del pie de una de las dobles de Kira, que lo intentaba esconder para no desaparecer. Nos costó un poco sacárselo pero finalmente lo conseguimos. El joven aprendiz de brujo preparó la poción mágica y todo volvió a la normalidad.
-Muchas gracias Eric que tengas mucha suerte con los exámenes. Ya verás como serás un buen brujo.- Dijimos despidiéndonos.
Y así fue como conocimos un aprendiz de brujo que parecía un poco desordenado, pero con un gran corazón, que nos enseñó un juego muy divertido y nos dio una nueva aventura que contar.