L'APRENENT
DE BRUIXOT
La
Kira escrivia alguna de les les seves històries mentre jo teixia una
bufanda quan vam sentir un soroll estrepitós que venia d'una casa
que teníem just a sota. Vam aterrar de seguida i en un tres i no res
trucàvem a la seva porta.
Ens
va obrir un jove amb la cara i el vestit bruts de fum i una mica
despentinat.
-Hola
som la Kidi i la Kira, passàvem per aquí i hem sentit un soroll
molt fort que venia de casa teva. Semblava una explosió. Que estàs
bé?-
-Si,
si no ha estat res... passeu, passeu, sigueu benvingudes.-
-Com
et dius?- preguntà la Kira.
-Em
dic Eric. Estic preparant-me pels exàmens de l'acadèmia de
bruixeria i hi ha un conjur que em costa una mica. Sento haver-vos
espantat, d'on veniu?-
-Fa
molt temps que anem amunt i avall buscant històries fantàstiques
per escriure un llibre i jocs nous i divertits.-
-Que
bé! Potser ens podrem ajudar mútuament! Sé un joc molt divertit
però necessitem ser més. Si una de vosaltres o les dues m'ho
permeteu prepararé un conjur on sortiran diferents dobles de cada
una i aleshores com que serem més us puc explicar com és el joc i
jugar una estona. Què us sembla?-
-Vols
dir que faràs aparèixer més “Kidis” i més “Kiras” per
poder jugar?-
-Si-
contestà l'Eric.
-Però
això no és perillós?- vaig preguntar.
-No
patiu, aquest conjur el domino força...-
La
Kira i jo, no les teniem totes, però finalment vam accedir. El jove
aprenent es va posar a preparar l'encanteri anant amunt i avall de la
sala. Afegia diferents productes i aliments a una gran olla amb aigua
que no parava de bullir. Quan va haver acabat, va agafar un cullerot
i ens en va servir un plat a cada una.
-Preneu-vos-ho
tot eh, que sinó no funciona.- Finalitzà l'Eric, orgullós d'haver
fet una bon feina.
Li
vam fer cas i en pocs segons, van aparèixer tres “Kidis” i tres
“Kiras” més. Eren exactament iguals que nosaltres amb una petita
diferència: el color dels seus ulls era el violeta.
-Bé
doncs, ja podem començar a jugar, no us sembla? El joc es diu “El
sabatot” . Ens posarem en una rotllana cantant una cançó mentre
un va voltant amb
una sabata i la posa darrere d'un de nosaltres. I quan diem, qui s'ha
pixat al llit? El que té la sabata al darrere s'aixeca i persegueix
al qui li ha posat. Si no l'atrapa, ell dona la volta a la rotllana.-
El
joc era molt divertit i vam passar una bona estona.
-Eric,
ens ho hem passat molt bé però ara hauríem d'anar marxant que es
fa fosc i no m'agrada gaires viatjar de nit.- li vaig dir jo i les
meves tres dobles.
De
sobte es va posar molt nerviós, anant amunt i avall, mirant llibres
i remenant papers.
-Què
et passa?- preguntà la Kira i les seves dobles.
-Que
no recordo on he posat el paper on hi havia anotat com desfer
l'encanteri i si no el desfaig les vostres dobles us acompanyaran per
sempre més.-
El
vam ajudar a buscar-lo per tot arreu i finalment el vam trobar a sota
del peu d'una de les dobles de la Kira, que l'intentava amagar per no
desaparèixer. Ens va costar una mica treure-li però finalment ho
van aconseguir. El jove aprenent de bruixot va preparà la poció
màgica i tot va tornar a la normalitat.
-Moltes
gràcies Eric que tinguis molta sort amb els exàmens. Ja veuràs com
seràs un bon bruixot.- Vam dir acomiadant-nos.
I
així va ser com vam conèixer un aprenent de bruixot que semblava
una mica desendreçat però amb un gran cor, que ens va ensenyar un
joc molt divertit i ens va donar una nova aventura que explicar.
EL
APRENDIZ DE BRUJO
Kira
escribía alguna de sus historias mientras yo tejía una bufanda
cuando oímos un ruido estrepitoso que venía de una casa que
teníamos justo debajo. Aterrizamos en seguida y en un santiamén
llamábamos a su puerta.
Nos
abrió un joven con la cara y el traje sucios de humo y un poco
despeinado.
-Hola
somos Kidi y Kira, pasábamos por aquí y hemos oído un ruido muy
fuerte que venía de tu casa. Parecía una explosión. ¿Estás bien?
-
-Si,
si no ha sido nada ... pasad, pasad, bienvenidas seais.-
-¿Cómo
te llamas? - Preguntó Kira.
-Me
llamo Eric. Estoy preparándome para los exámenes de la academia de
brujería y hay un conjuro que me cuesta un poco. Siento haberos
asustado. ¿De donde venís? -
-Hace
mucho tiempo que vamos por todas partes buscando historias
fantásticas para escribir un libro y juegos nuevos y divertidos.-
-¡Que
Bien! ¡Quizás nos podremos ayudar mutuamente! Sé un juego muy
divertido pero necesitamos ser más. Si una de vosotras o las dos me
lo permitís prepararé un conjuro donde saldrán diferentes dobles
de cada una y entonces como seremos más os puedo explicar cómo es
el juego y jugar un rato. ¿Qué os parece? -
-¿Quieres
decir que van a aparecer más "Kidis" y más "Kiras"
para poder jugar? -
-Si-
Contestó Eric.
-¿Pero
eso no es peligroso? - Pregunté.
-No
sufráis, este conjuro lo domino bastante ...-
Kira
y yo, no las teníamos todas, pero finalmente accedimos. El joven
aprendiz se puso a preparar el hechizo yendo de arriba y abajo de la
sala. Añadía diferentes productos y alimentos a una gran olla con
agua que no paraba de hervir. Cuando hubo terminado, cogió un
cucharón y nos sirvió un plato a cada una.
-Tomadlo
todo ¿eh? que sino no funciona.- Finalizó Eric, orgulloso de haber
hecho una buen trabajo.
Le
hicimos caso y en pocos segundos, aparecieron tres "Kidis"
y tres "Kiras" más. Eran exactamente iguales que nosotras
con una pequeña diferencia: el color de sus ojos era el violeta.
-Bueno
pues, ya podemos empezar a jugar, ¿no os parece? El juego se llama
"El zapatón". Nos pondremos en un círculo cantando una
canción mientras uno va alrededor con un zapato y lo pone detrás de
uno de nosotros. Y cuando decimos, ¿quien se ha meado en la cama? El
que tiene el zapato detrás se levanta y persigue al que se lo ha
puesto. Si no lo atrapa, él da la vuelta al círculo-
El
juego era muy divertido y pasamos un buen rato.
-Eric,
nos lo hemos pasado muy bien pero ahora deberíamos irnos está
oscureciendo y no me gusta mucho viajar de noche.- le dije yo y mis
tres dobles.
De
repente se puso muy nervioso, yendo arriba y abajo, mirando libros y
removiendo papeles.
-¿Qué
te pasa? - Preguntó Kira y sus dobles.
-Que
no recuerdo dónde he puesto el papel donde había anotado como
deshacer el hechizo y si no lo deshago vuestras dobles os acompañarán
para siempre.-
Le
ayudamos a buscarlo por todas partes y finalmente lo encontramos
debajo del pie de una de las dobles de Kira, que lo intentaba
esconder para no desaparecer. Nos costó un poco sacárselo pero
finalmente lo conseguimos. El joven aprendiz de brujo preparó la
poción mágica y todo volvió a la normalidad.
-Muchas
gracias Eric que tengas mucha suerte con los exámenes. Ya verás
como serás un buen brujo.- Dijimos despidiéndonos.
Y
así fue como conocimos un aprendiz de brujo que parecía un poco
desordenado, pero con un gran corazón, que nos enseñó un juego muy
divertido y nos dio una nueva aventura que contar.